De tuin, een duin, de camping, het bos: de ‘ik’ in de versjes uit Zomersneeuw van Suzanne Weterings blijft dicht bij huis. Met de klimaatverandering en steeds extremere weersomstandigheden in het achterhoofd zou je de titel dystopisch kunnen lezen. Maar niets van dat alles in deze bundel met ‘versjes over de natuur’.

Dit artikel is enkel voor abonnees

Meld je aan als abonnee of abonneer je om verder te lezen op poeziekrant.be.